Soyluluk mu?? Doğruluk mu??

[Newroz]

Ebû Hüreyre (r.a.)'nin Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz'den naklettiği şu kıssa İslâm'ın insan değerlendirme ölçüsüne ışık tutmaktadır.

Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuşlardır:

“İslâm'dan önceki devirlerde sâliha bir kadın vardı. Bir gün evinin dışına çıkmış çocuğunu emziriyordu. Bir ara yoldan güzel bir ata binmiş iyi giyimli yakışıklı soylu biri geçti. Çocuğun annesi;

_Allâh'ım çocuğumu buna benzet! diye duâ etti. Birden bire çocuk emmeyi bırakarak süvariye döndü. Onu süzdükten sonra Allâh'ın izniyle dile gelerek;

_ Allâh'ım beni buna benzetme dedi. Sonra eskisi gibi memeye dönüp emmeye devam etti.

Biraz sonra anne ile çocuğun yanlarından bir kadın hizmetçi geçti. Halk onu “Sen hırsızlık ettin ahlâksızlık yaptın!” diye döve-söve götürüyorlardı. Hizmetçi kadın ise

“_ Hasbünallâh ve ni‘me'l-vekîl” diyordu. Çocuğun annesi bu manzarayı görünce;

_ Allâh'ım sen çocuğumu bu kadının vaziyetine düşürme diye duâ etti. Çocuk bu söz üzerine yine emmeyi kesti ve kadına bir göz attı. Sonra da yine dile gelerek;

_ Allâh'ım beni bunun gibi yap dedi.

Kadın çocuğunun bu hâline şaşıp kalmıştı. Onunla konuşmaya başladı. İyi ve düzgün giyimli şahsa benzemekten kaçınırken insanların itip kaktığı kötüleyip suçladığı hizmetçi kadına benzemek istemesinin sebebini sordu. Çocuk cevap verdi:

_ O soylu adam gaddar ve merhametsiz biri idi. Bu sebeple “Yâ Rabbî beni onun gibi gaddar yapma” dedim. Şu hizmetçi kadına gelince halk onu hırsızlık ve ahlâksızlıkla suçluyordu; fakat o mâsum ve temizdi. Bundan dolayı “Allâh'ım beni de onun gibi günahlardan uzak kıl” diye dilekte bulundum.”

Buhârî ve Müslim'de yer alan bu hadîs-i şerif düşündürücüdür. Müslüman dünyada hor ve hakir görüleceğini bilse bile doğruluktan iffetten ayrılmayı düşünmemelidir. Dünyada soylu olacağını el üstünde tutulup rahat yaşayacağını bilse dahi zulme ve gaddarlığa tenezzül etmemelidir.