Kırlangıç Aşkı

[Siyabend]

Kırlangıcın biri, bir adama aşık olmuş..Penceresinin önüne konmuş, bütün cesaretini
toplamış, röfleli tüylerini kabartmış güzel durduğuna ikna olduktan sonra...Küçük
sevimli gagasıyla cama vurmuş.Tık.. Tık... Tık...Adam cama bakmış. Ama içeride kendi
işleriyle uğraşıyormuş.Bir meşgulmüş, bir meşgulmüş! kimmiş onu işinden
alıkoyan?Minik bir kırlangıç!..Heyecanlı kırlangıç, telaşını bastırmaya çalışarak,
deriin bir nefes almış şirin gagasını açmış, sözcükler dökülmeye başlamış.---Hey
adam! Ben seni seviyorum. Nedeni'ni niçin'ini sorma. Uzun zamandır seni izliyorum.
Bugün cesaret buldum konuşmaya. Lütfen pencereyi aç ve beni içeri al. Birlikte
yaşayalım.Adam birden parlamış. Yok, daha neler?---Durduk yerde sen de nereden
çıktın şimdi? Olmaz, alamam! demiş.Gerekçesi de pek sersemceymiş:---Sen bir kuşsun!
Hiç kuş, insana âşık olur mu?Kırlangıç mahcup olmuş. Başını önüne eğmiş. Ama pes
etmemiş, bir süre sonra tekrar pencereye gelmiş, gülümseyerek bir kez daha şansını
denemiş.---Adam, adam! Hadi aç artık şu pencereni. Al beni içeri! Ben sana dost
olurum. Hiç canını sıkmam.Adam kararlı, adam ısrarlı:---Yok, yok ben seni içeri
alamam demiş.Biraz da kaba mıymış, neymiş, lafı kısa kesmiş.--- İşim gücüm var, git
başımdan!..Aradan bir zaman geçmiş, kırlangıç son kez adamın penceresine
gelmiş.---Bak soğuklar da başladı, üşüyorum dışarıda. Aç şu pencereyi al beni içeri.
Yoksa sıcak yerlere göç etmek zorunda kalırım. Çünkü ben ancak sıcakta yaşarım.
Pişman olmazsın, seni eğlendiririm. Birlikte yemek yeriz, bak hem sende yalnızsın!
Yalnızlığını paylaşırım... demiş.Bazıları, gerçekleri duymayı sevmezmiş. Adam bu
yalnızlık meselesine içerlemiş. Pek bir sinirlenmiş.---Ben yalnızlığımdan memnunum
demiş.Kuştan onu rahat bırakmasını istemiş. Düpedüz kovmuş.Kırlangıç, son
denemesinden de başarısızlıkla çıkınca, başını önüne eğmiş, çekip gitmiş. Yine
aradan zaman geçmiş. Adam, önce düşünmüş, sonra kendi kendine itiraf etmiş:---Hay
benim akılsız başım demiş.---Ne kadar aptallık ettim! Beklenmedik bir anda karşıma
çıkan bir dostluk fırsatını teptim. Niye onun teklifini kabul etmedim ki? Şimdi
böyle kös kös oturacağıma, keyifli vakit geçirirdik birlikte.Pişman olmuş olmasına
ama iş işten geçmiş. Yine de kendi kendini rahatlamayı ihmal etmemiş.---Sıcaklar
başlayınca, kırlangıcım nasıl olsa yine gelir. Ben de onu içeri alır, mutlu bir
hayat sürerim.Ve çok uzunca bir süre, sıcakların gelmesini beklemiş. Gözü
yollardaymış. Yaz gelmiş, başka kırlangıçlar gelmiş, Ama... Onunki hiç görünmemiş!
Yazın sonuna kadar penceresi açık beklemiş ama boşuna. Kırlangıç yokmuş! Gelen başka
kırlangıçlara sormuş ama gören olmamış. Sonunda danışmak ve bilgi almak için bir
bilge kişiye gitmiş. Olanları anlatmış. Bilge kişi gözlerini adama dikmiş ve demiş
ki:---Kırlangıçların ömrü altı aydır...... NOT: Hayatta bazı fırsatlar vardır,
sadece bir kez elinize geçer ve değerlendiremezseniz uçup gider.Hayatta bazı
insanlar vardır, sadece bir kez karşınıza çıkar, değerini bilemezseniz kaçıp
giderler. Ve asla geri gelmezler.Dikkatli olun...Farkında olun...Ve bir düşünün
bakalım:---Acaba siz bugüne kadar pencerenizden kaç kırlangıç kovaladınız?

[ZAGROS]

sanırım ben bu konuyu öncedende vermiştim :cool