Ne kendimi tanıyorum ne hissettiklerimi,

[igzuma]

Ne kendimi tanıyorum ne hissettiklerimi,
Senin geldiğin günden beri...
Habersizce nasıl girdin bu kalbe sahi?
Ne kalbimi ellerine verebiliyorum,
Nede bu kalpten çıkarabiliyorum seni...
Seviyorum seni diyemediğimsin,
“Seni seviyorum” larına cevap veremediğimsin...
Bu aşkın ne saltanatını sürebiliyorum,
Ne acısını çekebiliyorum...
Sevmekten, sevilmekten
Sevdayı, aşkı yaşamaktan korkuyorum...
Yaşam nasıl ölümle güzelse,
Aşkımda korkumla özel ve güzel...
Seni hem kazanmaktan korkuyorum,
Hem kaybetmekten...
İki zıt cem eder mi bir yürekte?
Hem benim olmandan korkuyorum,
Hem başka yüreklere konmandan...
Beni unutmanı diliyorum,
Öte yandan bu ihtimal canımı yakıyor...
En çok da korktuğum kalbimi teslim edip,
Geri almak zorunda kalmak...
Sonunda o hazin son varsa,
İstemiyorum bu vuslatı...
Bitecekse bir gün istemem bu aşkı...
Olacaksa sonsuz olmalı,
Hem vuslatımız hem aşkımız...
Ama bilirim sonsuzluk Allah’a mahsus
Yalvarsak aşkımızı dareynde daim eder mi Mevlamız?
Olacaksa hem dünyevi hem uhrevi olmalı sevdamız...
Aşk yalan dünyaya aitse,
Mekanının yalan olduğu gibi yalan olur...
Gerçeği istiyorum zehir zemberekte olsa,
Yalansa aşk istemem bir gün yok olur...
Aşk denen meçhul yalansa da korkuyorum gerçekse de
Sonu ayrılıksa da vuslatsa da...
Korktuğun kadar seviyorsundur...
Korkun alevlendikçe arttıkça,
Ziyadeleşir, yücelir sevgin de aşkın da...
Ben öyle korkuyorum ki...
Ne anlatabiliyorum aşkımı,
Ne söyleyebiliyorum sevgimi...
Bu olmalı ölümüne dedikleri...