Rachel Corrie
Barış eylemcisi Rachel Corrie, İsrail ordusunun Gazze şeridinde Filistinlilerin evlerini yıkmasına engel olmaya çalışırken bir buldozer tarafından ezilmişti.
[/FONT]FİLİSTİN SEN DELÂLSIN...
“Olmam gereken yerdeyim anne; Filistin’deyim...”
Rachel Corrie
Kara bir gece süzülmüş üstüme
Hüzün köprüsünde saçlarıma kar yağmış
Yok artık salkım söğütler altında
Çocukların sevinç çığlıkları
Ölümü erken karşılayan çocuklar
Uykusuz bir geceyi bana bırakıp
Toprağın altına giriyorlar
Nasıl bahar derim ben kış erken gelmiş
Solmuş portakal çiçekleri
Aynalarda aynı acı
Akrepler yüzsüz
Çaresiz kelimeler
Kuşlarda Kerbela’dan bir haber
Ha Kudüs ha Hayfa
Hepsi şimdi dehşetin sığınağında
Ağlasam kim duyar sesimi
Aynı kederi yaşayan ırmaklardan başka
Güller bir daha soldu
Açılan sofralarımızda
Söylenir yeniden Meryem’in acısı
Mescid-i Aksa dedikçe
İçimde hep bir yara açılır
Hangi dağa koşsam
Önümde ölüm tuzakları
Tur-ı Sina’da sessizlik
Çölde o bildik fırtına
Yangın olur kalbimde
Çocukların çığlık sesleri
Gece biter ve söner yıldızlar
Anneler dul kalır
Evlatsız kalır Filistin’de
Yas tutar leylaklar
Kapatın pencereleri Leyla yok
Ah aşk yok insanlık yok
Nerede kalbimizi titreten çöl türküleri
Kızıla boyandı şimdi reyhanlar
Tarihin yüzü bir daha karardı
Ama geceler
Sabahın başlangıç sesidir
Bu yüzden sen
Acılar içinde büyüyen umut dağısın
Gün gelecek bahar gelecek
Büyüyecek fidanlar büyüyecek çocuklar
Kutlu bir sevda gibi içimde sen büyüyeceksin
Şimdi yüreğimde açı bir çığlık da olsan
Bahar sana da gelecek ey Filistin.
Allah c.c.’den af, Filistinli kardeşlerimden özür diliyorum.
AYDIN IŞIK
Evet çok çok üzücü bu yaşananlar..
Rachel insanlık adına büyük bir atım atarken yaşamını yitirdi..
ama yitirdiği insanlığı olmadı asla..
o öldüğünde ölümsüzlüğü tadanlar arasına girdi..
aslıında hiç ölmedi çünkü şehid oldu o da..
hemde o kadar gençti ki..
umutluydu..belliydi her halinden..
yapabiledeceği bir şeyler olmalıydı mutlaka..
vazgeçmemeliydi..o kadar uzaktan üşenmeden geldi..
uzakta ki..hiç tanımadığı insanlar için..
barış için...çocuklar için..insanlık için...
Ama ne israilliler ne de amerikalılar utanmadılar..
kınamadılar bile bu vahşeti..
hiç suçluluk duymadılar eminim..
hiçbir zaman duymayacakları gibi..
o zaman da önemsemediler bu olanları..
çünkü insan canı önemli değildi onlar için..
hiç önemli olmadı ordaki insanların canları..
öldüğünde benimle aynı yaştaymış.
ne hissedeceğim bilemiyorum şu an..
hiç bir şey yapamıyoruz oysa..
amerikadan daha mı uzaktayım oraya..
hayır..ama vicdanlarımız uzak belki..
vicdanlarımız uyuyor insanlık adına...
