Kızlar Kimsenin Umurunda Değil!

[Siyabend]

Bugün (dün) gazetelerde şöyle bir haber vardı: “12 yaşındaki küçük kızı İzmir’den kaçırıp kıza önce tecavüz eden sonra da bir aydır başka erkeklere satan çete, Çorum’da kaza yapınca ele geçti.”

Haberin bizim gazetedeki yeri: Kibrit kutusundan birazcık daha büyük.

Sabah’ta iki kibrit kutusu, Akşam’da üç kibrit kutusu. Hürriyet’te varsa bile göremedim. Sadece Taraf’ta ve Radikal’de geniş yer alabilmiş, adam gibi bir başlığa kavuşmuş. (“Trafik kazası dramı ortaya çıkardı” Taraf, “Sapıklar kaza yapınca yakalandı” Radikal)

Bu küçük kızın başına gelenler, Hüseyin Üzmez’in taciz ettiği B.Ç.’nin başına gelenlerden çok daha mı hafif?

Bu kızcağız da “bu toplum nerede gidiyor?” tartışmasını hak etmiyor mu?

Bu kızcağız için de manşet atılması, on on beş köşe yazısı yazılması gerekmiyor mu?


***


Yazılmayacak elbette.

Haberin devamı bile yapılmayacak.

Kızcağız İzmir’den nasıl kaçırıldı, neden Çorum’a getirildi, insanlar 12 yaşında bir kızla nasıl ama nasıl öyle ellemece falan da değil düpedüz seks yapabildi...

Bunlar sorulmayacak elbette.

“Ay Allah korusun” denilip geçilecek.


***


Şimdi hep beraber itiraf edelim: Kızlar kimsenin umurunda değil.

Hüseyin Üzmez haberlerinde odak taciz edilen kız değil Hüseyin Üzmez’in kendisiydi. Verilen rapor eksikmiş, yanlışmış, kızın psikolojisi her halükarda bozulurmuş, olur muymuş öyle şey tartışmaları yine aslında kızı çok umursadığımızdan değil Hüseyin Üzmez’i biraz daha yerin dibine batırmak için.

Batıralım elbette! Elimizden geleni ardımıza koymayalım. Keşke Türk medyası olarak insanlarımıza “gazetelere, televizyonlara düşersin, rezil kepaze olursun, bir daha insan içine çıkamazsın” korkusu salabilsek de kızlarımız rahat etse!

Ama görüyoruz ki umurumuzda olan sadece Hüseyin Üzmez’in bir kızı üzmesi. Çorumlu Ali Y. İle Mustafa Y.’nin çok daha beter üzdüğü İzmirli P.T. umurumuzda değil. (İlgili haberdeki kişiler)

İki yüzlülük. Başka bir açıklaması yok.

Keşke bu kişiler de birazcık olsun ünlü olsalarmış da haber yine manşet olsaymış. Ama heyhat! Bu seferkiler sıradan. Daha beter bir ahlaksızlık görünmezden gelindi. Kız da gümbürtüye.

Çünkü nedir? Kızlar kimsenin umurunda değil.


***


Böyle yazmışken Ayşe Arman’ın bugünkü köşesine denk geldim. Küçükken dayısı tarafından düzenli olarak taciz edilmiş bir kadın ile yaptığı isimsiz röportajını koymuş. Aile içi tacizlerin ne kadar yaygın olabileceğine dikkat çekmek için.

Hah işte dedim: Kızları umursayan bir Ayşe çıktı. Taciz edene değil edilene baktı. Çocukken başa gelen “fena” şeylerin nelere yol açabileceğini göstermeye çalıştı.

Ne çıkacak, ne olacak göreceğiz. Ama eminim şu an Ayşe’nin posta kutusu dolup taşıyordur “benim de başıma geldi” konulu mektuplarla. Zira daha önceki bir yazımda dediğim gibi bu topraklarda yaşayan kadınların yarısı illa ki çocukken bir şekilde cinsel tacize uğramıştır. Ve çoğu da aile fertleri tarafından.

Çok ciddi bir konu.

Mutlu Tönbekici - Vatan