Cezaevlerindeki Çocuklardan Mektup Var!

[Siyabend]

Güneydoğu’da Terörle Mücadele Kanunu’na muhalefet ettikleri iddiasıyla tutuklanan 24 çocuk Mardin Cezaevi’ne kondu. Bu çocuklardan T.İ. 15 yaşında. İki aydır boğazında şişlik var. Hâlâ hastaneye sevk edilmeyi bekliyor.
S.Ö. ise 16 yaşında. Astım hastası, sadece soluyabilmesi için oksijen tüpü veriliyor. Diğer ilaçları olmadığı için verilmiyor... Liste böyle uzayıp gidiyor...
Neden cezaevinde olduklarına anlam veremeyen çocuklar, seslerini duyarabilmek için birer mektup yazdılar. İnsan Hakları Derneği aracılığıyla gönderilen mektuplarda çocuklar, ailelerine, arkadaşlarına olan özlemlerini dile getiriyorlar. İşte o mektuplardan bazıları:

Bayram geliyor, biz içerideyiz
“Şubat 2009’da Cizre’de taş atmışım diye tutuklandım. Okulum açılıyor, belki bizi bırakırlar diye düşünmüştüm ancak yine ertelendi. Lise üç öğrencisiydim. Yedi aydır içerideyim. Evden tasdiknamemi istedim. Buradan açık öğretime kaydolacağım. Sadece polislerin ifadeleri üzerine suçlanıyorum. Bizim yaşıtımızdaki çocuklar okula gideceklerken biz cezaevinde tutukluyuz. Kimliğimiz farklı diye bize böyle davranılıyor. Cinayetten yargılansam bu kadar ceza istemezlerdi. Duruşmalarımız hep ertelendiği için artık mahkemeye çıkmak içimden gelmiyor. Ring aracı ile gitmek kötü, ellerimiz sürekli kelepçeli, duruşma beklerken ve yemek yerken de kelepçeler açılmıyor. Bayram geliyor ama biz içerideyiz. Elimizden bir şey gelmiyor. Psikolojimiz bozulmaya başladı. Çocuklar olarak, iki ayrı koğuşta kalıyoruz ama iki koğuşu yakında birleştirecekler, o zaman bazılarımız yerde yatacak. Koğuştan kötü kokular geliyor, nefes almakta zorlanıyoruz. Arkadaşım T.İ’nin boğazı çok kötü şişmiş, 2 aydır Diyarbakır’a tedaviye gitmeyi bekliyor, bugün acil olarak hastaneye kaldırdık. Doktor yok, gardiyanlar bizi tedavi ediyorlar, ilacı onlar veriyor, 23 çocuk varız ama kimsenin bizden haberi yok. Burada hiç kimseyi göremiyoruz, dışarıyı göremiyoruz, ailem görüşüme geliyor ama her defasında telefonlar bozulduğu için görüşmem yarım kalıyor. Bizim kaldığımız çocuk koğuşunda üç kişiyi hastaneye kaldırdılar, diğerlerine ağrı kesici verdiler. Bayramda dışarıda olmak güzel olurdu ama değiliz. Herkesin bayramını kutluyorum umarım hayırlı olur.”
P.İ. 16 yaşında
(Diyarbakır 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde TCK 314/2, 220/6, 2911 sayılı yasa maddelerine muhalefetten tutuklandı. Şuana kadar beş duruşmaya çıktı, halen Mardin E tipi Kapalı cezaevinde tutuklu bulunuyor)

Niye buradayım, bilmiyorum
“Bir yıldır içerideyim. Kızıltepe’de tutuklandım. Orta iki de okulu terk ettim. Babama yardım ediyordum. Toptancıda çalışıyordum. Çıkarsam okula devam edeceğim, burada sıkılıyorum. Arkadaşlarımla beraber gezmeyi özledim. Sadece aleyhime olan ifadeler nedeni ile tutukluyum. Hep mahkemelere gidiyorum ama hep geri geliyorum. Ailemi özledim, hepsini çok özledim. Bayramda dışarıda olsaydım arkadaşlarımla şeker toplardım. Bu Benim içeride geçirdiğim ikinci bayram. Üzerimde kimliğim olsa tutuklanmazdım. Niye buradayım, suçum ne, ben de bilmiyorum. Burada hasta arkadaşlarımız var, çoğu zaten hasta, kimse bize mektup göndermiyor, dışarıda olmak istiyorum. Herkese iyi bayramlar diliyorum.”
E.K. 16 yaşında
(Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesi’nde TCK 314/2, 220/6, 2911 sayılı yasalara muhalefetten dolayı yargılanıyor, hakkında 13 yıl hapis cezası isteniyor)

En çok annemi özledim
“Dört aydır tutukluyum. Mahkemem hâlâ belli olmadı. Lise bir öğrencisiydim. Bana taş attığımı, onun için tutuklandığımı söylediler. Okullar açılıyor ben içerideyim. Okulumu çok seviyordum, onu da elimden aldılar, hakkımda kaç yıl ceza istiyorlar onu da bilmiyorum. Kaldığımız koğuş çok kötü, iki koğuşu birleştireceklerini söylediler. Yani 24 kişi aynı yerde kalacağız. En çok annemi özledim, akşam yattığımda en çok annemi düşünüyorum. Mektuplarımız aradan çok zaman geçtikten sonra bize veriliyor. Sabahtan akşama kadar düşünüyoruz, bazen kitap okuyoruz. Çocuklara adalet bekliyorum, bayramda dışarıda olsam annemin, babamın elini öperdim, herkesin bayramını kutluyorum.”
Y.S.16 yaşında
(Cizre’de tutuklandı. Hakkında hâlâ dava açılmadı)

Yasalar, maddeler, fıkra gibi
“Ortaokulu bitirdim, burada açık öğretime kaydolmak istedim ama param yok. Bana 13 yıl ceza verdiler, sonra yedi buçuk yıla indirdiler. Hâkim bana, ‘Son sözün ne’ dedi. ‘Taş atmadım’ dedim, ara verdiler. Sonra bana ‘Yedi buçuk yıl hapis cezası yedin’ dediler. Dosyam Yargıtay’da ama umudum yok, bana fıkra gibi geldi, yasalar, maddeler, ben bir şey anlamadım, hâlâ anlamadım. Annem çok üzülüyor, görüşüme geldiğinde sürekli ağladığı için doğru dürüst konuşamıyoruz. Babam şoför olduğu için çok gelmiyor. Arkadaşlarımı çok özledim, ailemle beraber olmayı çok özledim. Kardeşlerim şimdi Manisa’da çalışıyorlar, domates topluyorlar. Dışarıda olsam ben de onlarla beraber çalışırdım. İçeride durulmuyor, pis kokular geliyor, tuvalet, mutfak, banyo iç içe. Halimiz çok kötü burada.”
İ.K. 16 yaşında