Dün en sevdiğim arkadaşımın ananesini kaybetik.Çok ani oldu belki ama hepimizin sonu bu..
Hayat denilen yere neden geldiğimizi bilmiyoruz bir çoğumuz ve öylesine yaşayıp gidiyoruz.Aslında farkına varamadığımız daha doğrusu bilmediğimiz, bilemediğimiz sorumluluklarımız var.Yemek, içmek, eğlenmek sadece bir yere kadar.Herkes kendi dünyasında.Hani derler ya 'Herkes kendi yağında kavrulur!' diye, aslında çok doğru ama bu sorumsuz birer insan olmamız gerektiğini savunmuyor.Sevdiklerimiz yanımızdayken onları üzmesek, kırıcı ve aksi olmasak çok iyi olacak.Onlar bu dünyadan göçüp gittikten sonra boş boş yakınıp ağlamanın ne anlamı var ne önemi var söyler misiniz? Hiç! Hatta bir saniye sonra yaşayacağımızın garantisi bile yok, heran ölebiliriz.O yüzden değerlerimize, maddi ve manevi bütün varlığımıza sahip çıkalım.
Eğer siz de umursamaz bir insansanız alın karşınıza 'o' insanı; aradaki herşeyi kaldırın.Çünkü herşey için geç olabilir..