Hayat seçimlerle dolu ve “her seçim bir kaybediştir.”Bir şeyi seçer, bir başka şeyi kaybederiz.
Ya da hiçbir şeyi seçmez her şeyi kaybederiz. Tabi buda bir seçim… Bir şeyi seçip bir başka şeyi kaybetmek mi, hiçbir şeyi seçmeyip her şeyi kaybetmek mi?
Zırhlarımız, korkularımız, savunmalarımız, hesaplarımız. Bizi hep bir şeyi seçmeye götürüyor, aklımız “öbürünü kayıp etmemeliyiz.”diyor… Ve en akıllı, en güçlü, en zırhlı, en hesaplı olduğumuz zamanda, her şeyi kaybediyoruz, en çok istediğimiz bizden en uzağa düşüyor. Kendi seçimimizi doğru yapamadığımız içinde insanları sınayıp duruyoruz.
Evet, insan olmak o kadarda kolay değil aslında değil mi. Düşünürseniz ne zor yanları var. Taşı tanımak kadar kolay değil insanı tanımak. Kimse tanımaz sevdiğini bazen.
Sevdiğinden küçük bir kil parçası alıp, ona kendi toprağımızı ekleyerek büyük bir heykel yaparız. Yaptığımız heykel aslında bize benzer. Oyalanırız oynarız biraz yaptığımız heykelle. Onunla konuşur dertleşiriz. Heykeli değil aslında kendi sesimizi dinleriz. Kendi duymak istediğimizi duyarız. Sonra heykel başını çevirir. Muhakkak her heykel bir gün başını çevirir. Yüzü görünür. Gördüğümüz yüz görmek istediğimiz yüz değildir.
Ve insanlar hayal kırıklıkları yaşarlar. O hayal kırıklıklarında garip bir çocuksuluk çıkar ortaya. Kabahatin heykelde olduğunu sanırız. İçten içe gerçeği görmekten hep kaçtığımızı bil sekte, bunu kendimize kolay kolay ifade edemeyiz işte. İsteriz ki sevdiğimiz insan kendi yaptığımız heykele benzesin. Kendi yaptığımız heykel gibi konuşsun. Yüzünü hiç çevirmesin. Küçük bir kil parçasından heykel yapmak kolay iş değil. Çok emek ister. Ama bizler emekten pek kaçınmayız. Bunun adına da AŞK deriz.
Sanırım insanları değiştirmeden ve oldukları gibi sevmek ya da sevmemek en doğrusu. Arı bal yaparken bunu insanlar yesin diye düşünüyorumdur acaba bence ne bal nede onu yiyecek insan önemli. Önemli olan bal yapabilmek, varsa içimizde sevgi sevebilme yeteneği
karşılık beklemeden paylaşabilmek. Yoksa hep kafamızda yarattığımız sevgililere kızar dururuz gerçekten sevebilemeden.
İnsan sevdiğine mi bağlanır yoksa kendini sevene mi? Sevmek mi daha bağımlı kılar insanı sevilmek mi? Acı sevmekte mi gizlidir sevilmekte mi? Ya mutluluk hangisinde bulunur? Bizi seven biri bizi değiştirmek istediğinde, kötü olduğunu söylediği yanlarımızı bizden ayıklamak için çaba gösterdiğinde, acaba bize duyduğu sevgi artacak mı? Tümüyle onun istediği gibi biri olduğumuzda bizi sevecek mi?
Kafam… Karışık
Sanki içinde bir kurt var
Dolaşıp dolaşıp ağrı yapıyor
Gözlerim… Evet gözlerim
Bakıyorum ama her şey bulanık
Uzaklarda EROS’ u görüyorum
Yakalamak için ona doğru koşuyorum
Ama yetişemiyorum, kaçıyor
Sevgiyi alıp kalbime koymaya çalışıyorum
Ama sevgi dile geliyor “zorlama” diyor bana
Rahatlamak için suçu kadere atıyorum
Yok, oda olmuyor
Hayallerimden almak istiyorum aşkın güzelliklerini
Birde bakıyorum bir ağaca yaslanmış
Ay ışığının gölgesinde aşk şarkıları söylüyorum
Boşluktayım evet buna eminim
Uzayın derinliklerinde sürüklenen
Kendi çapında öylesine bir gezegenim ben
Bir yıldız arıyorum kendime
Işığıyla içimi ısıtıp aydınlatsın beni
Zifiri karanlığın sonsuzluğuna bakıyorum
Uzakta bir yıldız parlıyor birden
Bir ışık, bir ümit ışığı
Ona doğru yönelip ışığını yakalamaya çalışıyorum
İçimdeki ümitle yaklaşıyorum ona
Ama içinden geçiyorum, kabul etmiyor beni
Bana gülüyor yıldızlı gezegenler
“Delisin “ diyorlar bana
Ağlamaya başlıyorum birden
Bakıyorum bir aşk perisi
Gözyaşlarımın pınarında oturuyor
Kızıyorum aşk perisine
Ama hala boşlukta bir yıldız arıyorum kendime
“sevmek sanattır” demiş bir usta
Başka bir ustada “Mahpus zor zanaat”
Seni sevmek mahpusluktan zor güzelim
Seni sevmek zor zanaat.
Seni Sevmek
Re: Seni Sevmek
insan sevsede sevilsede kafasındaki sorular hiç bitmiyor..olumsuz düşüncelere engel olamıyor..kim yarını düşünmeden yaşayabilirki..bugün mutluyum ya yarın sorgusu insanı mutsuzluğa itityor,umutları azalıyor..herşeyin kesin cevabını bilseydik ozamanda yaşamdan zevk alamaz duruma gelmezmiydik.. sorgusuz sualsiz olmuyor işte..biraz olumlu yaklaşsak sevdiğimizi olduğu gibi kabüllenmeye çalışsak mutluluğu yakalarız sanıyorum..