Sol elin dördüncü parmağından geçen vena amorisin (aşk damarı) doğruca kalbe gittiğine inanan Eski Romalılardan bu yana nişan ve evlilik yüzükleri genellikle bu parmağa takılıyor.
Başparmağına yüzük takma geleneği uzun süre Meryem Ana ile özdeşleşmiş. 1600lü yıllarda İngiliz gelinleri, bu önemli geleneğin önde gelen temsilcilerinden olmuşlar.
16. yüzyıl Yahudi düğün törenlerinde gelinin sağ işaret parmağına geniş bir yüzük takılırmış. Ancak yüzük törenleri sonrasında kasaya saklanmak üzere çıkarılmış.
Fransız kadınları 11-15 yüzyıl arası alyanslarını sağ elin üçüncü veya dördüncü parmağına takarlarmış. Buradan geçen damarların kalple ilişkisi olduğuna inanılırmış.
Yunan geleneklerinde, rahip düğünde, gelinin sol el dördüncü parmağındaki yüzüğü sağ el dördüncü parmağına takar, yüzük orada kalırmış.
